دو تا حرف مونده تو دلم
اول این که دوست عزیز! بزرگوار! مهندس! خوش تیپ! باکلاس! خفن! 
استفاده ی بی رویه از واژگان انگلیسی، هیچ تاثیری در باکلاس تر جلوه دادن شما ندارد، و چه بسا کلاس های پاس شده ی قبلی را هم از شما بستاند. صمیمانه و در گوشی عرض می کنم که خیلی هم روی خراب بودن حافظه ی تاریخی ما حساب نکنید. بالاخره این همه مدته همو می شناسیم ، میدونیم که تازه از فرنگ برنگشتید یا شبا بدون خوندن مجلات فرنگی هم خوابتون می بره دیگه.

دوم که خیلی از اولی مهم تر و متاسفانه رو اعصاب تره اینه که هر روز که میگذره بیشتر مطمئن میشم که ما ایرانی ها، زن ها رو برابر با مردها نمی دونیم. مسلمون و مرد و زن و پیر و جوون و روشنفکر و تحصیل کرده و شهری و روستایی .... هم نداره. 
این شعارها و ژست های برابری طلبمون هم فقط در حد لطفه. حقوق و برابری زن ها، فقط یه ابزاره برای روشنفکرتر جلوه کردن، پشتش هیچ اعتقادی نیست.

پ.ن: رو اعصاب ترین دیالوگی که تو این روزا شنیدم: "مردی گفتن، زنی گفتن"